ครูระยอง

นักวิจัยกล่าวว่า “การทำแผนที่ภาษาระหว่างการผ่าตัด” นั้นเกี่ยวข้องกับการปฏิบัติงานกับผู้ป่วยที่ตื่นตัวและทำแผนที่กายวิภาคของฟังก์ชั่นภาษาของผู้ป่วยในระหว่างขั้นตอน สิ่งนี้ช่วยให้ศัลยแพทย์สามารถระบุได้ว่าส่วนใดของเนื้องอกที่สามารถถอดออกได้อย่างปลอดภัยโดยไม่ทำลายการทำงานของภาษาของผู้ป่วย
Dr. Nader Sanai และเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียซานฟรานซิสโกทำการศึกษาผู้ป่วย 250 รายที่เข้ารับการผ่าตัดเพื่อกำจัดเนื้องอกในสมอง Glioma และพบว่า:

• โดยรวมผู้ป่วย 159 คน (63.6 เปอร์เซ็นต์) พูดด้วยเสียงเหมือนเดิมหลังการผ่าตัด
• หนึ่งสัปดาห์หลังการผ่าตัด 194 (77.6 เปอร์เซ็นต์) ยังคงใช้ภาษาพื้นฐานในขณะที่ 21 ( 8.4 เปอร์เซ็นต์) แย่ลงและ 35 (14 เปอร์เซ็นต์) มีการขาดการพูดใหม่
• เมื่อหกเดือนหลังการผ่าตัด 52 คน (56.8 เปอร์เซ็นต์) จาก 56 คนที่มีการขาดภาษาใหม่หรือแย่ลงกลับสู่ระดับพื้นฐานหรือดีกว่า และอีกสี่คนที่เหลือ (7.1 เปอร์เซ็นต์) มีการขาดดุลถาวร
• โดยรวม 1.6 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่พัฒนาความบกพร่องทางภาษาหลังผ่าตัดถาวร

การค้นพบนี้ถูกนำเสนอในการประชุมประจำปีของสมาคมศัลยแพทย์ระบบประสาทแห่งสหรัฐอเมริกาในซานฟรานซิสโก
“ชุดของผู้ป่วยนี้แสดงให้เห็นถึง
การศึกษาที่ใหญ่ที่สุดจนถึงปัจจุบันตรวจสอบการทำแผนที่ภาษาระหว่างผ่าตัดสำหรับ gliomas และสนับสนุนการใช้การทำแผนที่ภาษาเป็นกฎแทนที่จะเป็นข้อยกเว้นสำหรับ gliomas ในซีกโลกเหนือที่โดดเด่น “Sanai กล่าว
“การค้นพบนี้สนับสนุนข้อสรุปว่าการทำแผนที่ภาษาเยื่อหุ้มสมองอาจใช้เป็นส่วนเสริมที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผ่าตัด glioma ในขณะที่รักษาไซต์ภาษาที่จำเป็น”

การศึกษาที่ยาวนานของคู่รักแถบมิดเวสต์ของตะวันตกพบว่าผู้ที่รู้สึกอิสระที่จะแสดงความรู้สึกของพวกเขามีอายุยืนยาวกว่าคนแคระ คู่ที่มีความโกรธไม่ได้แสดงออกมากที่สุดเสียชีวิตเร็วที่สุด

“ สิ่งที่แย่ที่สุดที่ต้องทำก็คือเก็บไว้ในนั้นไม่ใช่พูดคุยเกี่ยวกับปัญหาเลี้ยงดูและโกรธอย่างต่อเนื่อง” เออร์เนสฮาร์บูร์กศาสตราจารย์ด้านการศึกษาของมหาวิทยาลัยสาธารณสุขมิชิแกนกล่าว “การไม่พูดถึงปัญหาในความสัมพันธ์ใกล้ชิดของคุณนั้นไม่ดีสำหรับชีวิตอันยืนยาวของคุณ”

การค้นพบอาจดูเหมือนชัดเจน แต่ Harburg กล่าวว่างานวิจัยก่อนหน้านี้ไม่ได้เชื่อมโยงระหว่างอายุขัยและระดับของการสื่อสารในชีวิตสมรส เขากล่าวว่าเป็นสิ่งสำคัญเพื่อยืนยันสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น

Harburg และเพื่อนร่วมงานของเขาติดตาม 192 คู่รักจากเมืองเล็ก ๆ ของ Tecumseh, Mich. เป็นเวลา 17 ปี การศึกษาซึ่งตีพิมพ์ใน วารสารการสื่อสารครอบครัว ฉบับเดือนมกราคมได้ตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขาระหว่างปี 2514 ถึง 2531

คู่รักประมาณร้อยละ 14 ระบุว่าเป็นประเภท “ความโกรธ” หมายถึงคู่สมรสทั้งคู่พัฒนาความไม่พอใจและไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้ “ พวกเขาไม่ได้พูดถึงปัญหาและเมื่อพวกเขาทำพวกเขาเพิ่งเริ่มต่อสู้อีกครั้ง” Harburg กล่าว

หลังจากที่อัตราการเสียชีวิตในหมู่ผู้เข้าร่วมถูกปรับเพื่อผลกระทบของสิ่งต่าง ๆ เช่นโรคหัวใจและการสูบบุหรี่คู่รักที่ “โกรธ” ยังคงตายเร็วกว่าคู่รักที่จัดการความโกรธด้วยวิธีอื่น

จากการศึกษา 192 คู่สมรสทั้งคู่ใน 26 คู่ระงับความโกรธของพวกเขา; ในกลุ่มนั้นมีผู้เสียชีวิต 13 คน ที่เหลืออีก 166 คู่มีผู้เสียชีวิต 41 คน คู่สมรสทั้งสองเสียชีวิตในร้อยละ 23 ของคู่ปราบปรามซึ่งกันและกันในช่วงระยะเวลาการศึกษาเมื่อเทียบกับร้อยละ 6 ของคู่อื่น ๆ

แนวทางที่ดีกว่า Harburg กล่าวคือทำงานร่วมกัน “คุณฟังคุณไม่ขัดจังหวะคุณได้ยินอีกฝ่ายพูดไปมาแล้วคุณใช้จินตนาการแก้ปัญหาและได้รับความเห็นชอบบางอย่าง”

ถึงกระนั้นการค้นพบก็ยังมีหลักฐานบางอย่างที่บ่งบอกว่าการสื่อสารแบบเปิดซึ่งกันและกันอาจไม่ใช่ความคิดที่ดีทั้งหมด คู่รักที่ดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่ได้นานที่สุดคือคนที่เขาแสดงความโกรธและภรรยาก็อุ้มเธอไว้

Janice Kiecolt-Glaser ผู้อำนวยการกองจิตวิทยาสุขภาพที่วิทยาลัยการแพทย์มหาวิทยาลัยโอไฮโอสเตทกล่าวว่าเป็นที่ชัดเจนว่าการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยามีผลต่อร่างกาย “ เรารู้ว่าคู่รักที่น่ารังเกียจหรือเป็นศัตรูกันเมื่อพูดถึงความขัดแย้งแสดงให้เห็นว่าฮอร์โมนความเครียดเพิ่มขึ้นและการทำงานของระบบภูมิคุ้มกันผิดปกติมากขึ้น” เธออธิบาย

Kiecolt-Glaser และเพื่อนร่วมงานของเธอตีพิมพ์ผลการศึกษาซึ่งพบว่าแผลพุพองเล็ก ๆ ที่ปลายแขนใช้เวลาในการรักษานานกว่าสองวันในการรักษาคู่ที่เป็นศัตรูกัน

ในขณะที่การศึกษาใหม่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์เท่าที่ควร Kiecolt-Glaser กล่าวว่ามันแสดงให้เห็นว่า “ความสำคัญของการสื่อสารที่ดีที่มีความสม่ำเสมอตลอดเวลา”

Harburg เห็นด้วย “ หากคุณมุ่งมั่นที่จะใช้สติปัญญาและความคิดสร้างสรรค์ของคุณเพื่อรักษาสัมพันธภาพและแก้ไขปัญหาคุณจะได้รับการแก้ไขที่ยากลำบาก” เขากล่าว

Osteosarcoma ได้รับการวินิจฉัยในประมาณ 600 คนในสหรัฐอเมริกาในแต่ละปีส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น ด้วยการรักษาในปัจจุบันมีผู้ป่วย 65-70 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่มีชีวิตอยู่สามปีหลังจากการวินิจฉัยโดยไม่มีการกำเริบของโรคหรือมะเร็งอื่น ๆ

การวิจัยก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าการใช้ยาเคมีบำบัดแบบก้าวร้าวมากขึ้นอาจช่วยผู้ป่วยบางรายได้ แต่การศึกษาใหม่นี้สรุปว่าไม่ใช่กรณี

“การทดลองครั้งนี้มีความสำคัญเพราะในอดีตเรารักษาผู้ป่วยจำนวนมากด้วยยาเหล่านี้โดยไม่ทราบว่าพวกเขาไม่ได้ช่วยเหลือ” ดร. เนย์ซามาริน่าผู้เขียนนำกล่าว เธอเป็นศาสตราจารย์ด้านกุมารเวชศาสตร์ที่โรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดในพาโลอัลโตรัฐแคลิฟอร์เนีย

นักวิจัยประเมินผู้ป่วย osteosarcoma มากกว่า 600 รายใน 17 ประเทศ การเพิ่มยาสองตัวในเคมีบำบัดมาตรฐานไม่เพียง แต่ล้มเหลวในการปรับปรุงผลลัพธ์ของผู้ป่วย แต่ยังเพิ่มผลข้างเคียงที่เป็นพิษด้วย

“ข้อความสำคัญจากข้อมูลนี้คือการเพิ่มยาทั้งสองนี้ไม่ได้ปรับปรุงผลลัพธ์ของผู้ป่วยที่มีการตอบสนองต่อเคมีบำบัดเบื้องต้นที่ไม่ดีไม่ควรเพิ่มยาเสพติดกับพวกเขาผู้ป่วยมีความเป็นพิษมากขึ้นและเป็นมะเร็งที่สองมากขึ้น” มาริน่าอธิบายในข่าวประชาสัมพันธ์ของมหาวิทยาลัย

การค้นพบกำลังเปลี่ยนความสนใจอย่างมากมาริน่ากล่าว

Marina และเพื่อนร่วมงานของเธอเชื่อว่าความก้าวหน้าในการรักษา osteosarcoma นั้นจะต้องมีการค้นหาและกำหนดเป้าหมายการกลายพันธุ์ของยีนที่ทำให้เกิดมะเร็งในผู้ป่วยที่แตกต่างกัน

การศึกษาถูกตีพิมพ์ในวันที่ 23 สิงหาคมใน The Lancet Oncology

ในช่วงเวลานั้นมีโรคหัดและโรคไอกรนระบาดเป็นจำนวนมากทำให้เกิดข่าวขึ้นทั่วประเทศ

“ ปีที่แล้วมีข่าวเกี่ยวกับการระบาดของโรคที่ป้องกันได้วัคซีนเช่นโรคหัดและไอกรนรายงานข่าวเหล่านี้อาจมีอิทธิพลต่อวิธีที่ผู้ปกครองรับรู้วัคซีนในวัยเด็กทั่วประเทศ” ดร. แมทธิวเดวิสผู้อำนวยการ ผลสำรวจแห่งชาติโรงพยาบาลเด็กมหาวิทยาลัยมิชิแกนซีเอสมอตต์กล่าวในการแถลงข่าว เดวิสยังเป็นศาสตราจารย์ด้านกุมารเวชศาสตร์และอายุรศาสตร์ที่โรงเรียนแพทย์มหาวิทยาลัยมิชิแกน

“ การระบาดของโรคสามารถป้องกันได้อย่างปลอดภัยจากการฉีดวัคซีนในวัยเด็ก แต่มีความเชื่อมั่นอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับความเป็นอิสระของผู้ปกครองและความกังวลที่เหลืออยู่ในหมู่ผู้ปกครองบางคนเกี่ยวกับความปลอดภัยของวัคซีน” เขากล่าว

นักวิจัยได้ทำการสำรวจในเดือนพฤษภาคม พวกเขาพบว่าผู้ปกครองมากกว่าหนึ่งในสามรับรู้ถึงประโยชน์ของวัคซีนเมื่อเทียบกับปีที่แล้ว พวกเขายังพบว่าผู้ปกครองมากกว่าหนึ่งในสี่เชื่อว่าวัคซีนปลอดภัยกว่าเมื่อปีที่แล้ว นอกจากนี้ผู้ปกครองมากกว่าหนึ่งในสามของปีที่แล้วสนับสนุนข้อกำหนดที่เด็กจะได้รับการฉีดวัคซีนก่อนเข้าโรงเรียนและโรงเรียน

“ หนึ่งในสี่ถึงหนึ่งในสามของผู้ปกครองกล่าวว่าความคิดเห็นของพวกเขาเกี่ยวกับความปลอดภัยและประโยชน์ของวัคซีนได้เปลี่ยนไปในเวลาเพียงหนึ่งปีนั้นค่อนข้างน่าทึ่ง” เดวิสกล่าวเสริม

ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์ของผู้ปกครองในการสำรวจกล่าวว่าพวกเขาเชื่อว่าความเสี่ยงของโรคหัดสำหรับเด็กสูงกว่าเมื่อปีที่แล้ว ประมาณร้อยละ 45 ของผู้ปกครองกล่าวว่าความเสี่ยงเหมือนกัน แต่ร้อยละ 15 กล่าวว่าความเสี่ยงของโรคหัดนั้นต่ำกว่าเมื่อปีที่แล้ว

เดวิสกล่าวว่าการรับรู้ของผู้ปกครองว่าวัคซีนปลอดภัยและให้ผลประโยชน์มากขึ้นสอดคล้องกับการสนับสนุนที่แข็งแกร่งของข้อกำหนดการเข้าโรงเรียนสำหรับการฉีดวัคซีน

ความครอบคลุมของสื่ออาจส่งผลต่อความคิดเห็นของผู้ปกครอง แต่ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นจะไม่ถูกมองเห็นอย่างแท้จริงเว้นแต่ผู้ปกครองจำนวนมากเลือกที่จะฉีดวัคซีนให้ลูกเดวิสสรุป

“ เรารู้ว่าโรคหลอดเลือดสมองสามารถเพิ่มความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าได้ แต่ภาวะซึมเศร้าอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมองในอนาคต” An Pan ผู้เขียนนักวิทยาศาสตร์การวิจัยจากโรงเรียนสาธารณสุขฮาร์วาร์ดในบอสตันกล่าว

“ อาการซึมเศร้าเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนในร่างกายและส่งผลกระทบต่อสารเคมีในสมองและเรารู้ว่าภาวะซึมเศร้าอาจเป็นตัวบ่งชี้สำหรับโรคหลอดเลือด” เขากล่าว “ภาวะซึมเศร้ายังเกี่ยวข้องกับโรคอ้วนโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูงและผู้ที่มีภาวะซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่และไม่ใช้งานร่างกายและไม่ได้ใช้ยาเป็นประจำ”

ผู้หญิงที่มีประวัติซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะเป็นโรคหลอดเลือดสมองเพิ่มขึ้นร้อยละ 29 ในช่วงหกปีของการติดตามและการค้นพบนี้จัดขึ้นแม้ในขณะที่นักวิจัยควบคุมปัจจัยอื่น ๆ ที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มความเสี่ยงโรคหลอดเลือดสมอง ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงที่รับยาแก้ซึมเศร้ามีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นร้อยละ 39 ในการเป็นโรคหลอดเลือดสมอง

การศึกษานี้เผยแพร่ทางออนไลน์วันที่ 11 สิงหาคมในวารสาร Stroke

 

คณะลูกขุนออกมาในแง่ของบทบาทที่ซึมเศร้ามีความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมองสูงขึ้นแพนกล่าว “ เราไม่รู้ว่ายาจะเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมองหรือไม่หากว่ายาเป็นเครื่องหมายบ่งบอกถึงความรุนแรงของภาวะซึมเศร้า”

ผู้หญิงที่เป็นโรคซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะเป็นโสดสูบบุหรี่และมีความกระตือรือร้นทางร่างกายน้อยกว่าผู้หญิงที่ไม่มีความสุข พวกเขายังอายุน้อยกว่าเล็กน้อยมีดัชนีมวลกายที่สูงขึ้นและเงื่อนไขที่อยู่ร่วมกันมากขึ้นเช่นความดันโลหิตสูงโรคหัวใจและโรคเบาหวาน

แพนและเพื่อนร่วมงานติดตามผู้หญิง 80,574 คนอายุ 54-79 ปีที่เข้าร่วมในการศึกษาสุขภาพของพยาบาลระหว่างปี 2543 ถึง 2549 และไม่มีประวัติโรคหลอดเลือดสมองมาก่อน อาการซึมเศร้าได้รับการประเมินผ่านเครื่องมือวัดอาการมาตรฐานใบสั่งยากล่อมประสาทและ / หรือการวินิจฉัยภาวะซึมเศร้าจากแพทย์ โดยรวมแล้วผู้หญิงร้อยละ 22 มีภาวะซึมเศร้าหรือมีประวัติซึมเศร้าเมื่อเริ่มการศึกษาและมี 1,033 จังหวะในช่วงหกปีของการติดตาม โดยเฉพาะผู้หญิง 538 คนที่มีโรคหลอดเลือดสมองตีบซึ่งเป็นโรคหลอดเลือดสมองที่พบบ่อยที่สุดซึ่งเกิดจากการอุดตันเช่นลิ่มเลือดและผู้หญิง 124 คนมีอาการเลือดออกในสมองหรือเลือดออกในเส้นเลือดตีบซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเส้นเลือดในสมองแตก

“ หากคุณมีอาการซึมเศร้าให้ไปพบแพทย์และรับการวินิจฉัย” เขากล่าว การรักษาโรคซึมเศร้าเป็นสิ่งสำคัญมากในการลดความเสี่ยงในอนาคตของโรคหัวใจและหลอดเลือดและหากคุณเป็นโรคซึมเศร้าคุณอาจมีปัจจัยอื่น ๆ ในการดำเนินชีวิตที่คุณต้องเปลี่ยน

Dr. Alan Manevitz นักจิตแพทย์ที่โรงพยาบาล Lenox Hill ในนครนิวยอร์กตกลงกัน “อาการซึมเศร้าเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสุขภาพที่ไม่ดีรวมถึงอาหารที่ไม่ดีการขาดยาและการออกกำลังกายซึ่งทั้งหมดนี้สามารถเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมอง”

ภาวะซึมเศร้ายังสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพที่อาจเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมองและอาจเป็นสัญญาณเตือนของโรคหลอดเลือดสมองเขากล่าว การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตแบบเดียวกันหลายอย่างที่ช่วยรักษาอาการซึมเศร้าจะช่วยลดความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมองเช่นการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพการออกกำลังกายเป็นประจำการนอนหลับพักผ่อนและไม่สูบบุหรี่

ดร. แคธี่ศิลาผู้อำนวยการโรคหลอดเลือดสมอง & amp; ศูนย์สมองในโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยกรณีศูนย์การแพทย์ในคลีฟแลนด์เรียกว่าการค้นพบ “ยั่วยุ” การศึกษาดูเฉพาะผู้หญิงเท่านั้น แต่การค้นพบนี้มีผลกับผู้ชายเช่นกันเธอกล่าวเสริม

ศิลากล่าวว่าจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างโรคหลอดเลือดสมองและโรคซึมเศร้า “ มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างผู้หญิงที่เป็นโรคซึมเศร้าและผู้หญิงที่ไม่ซึมเศร้า” เธอกล่าว ผู้หญิงที่เป็นโรคซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะเป็นโรคเบาหวานโรคความดันโลหิตสูงและคอเลสเตอรอลสูงมีน้ำหนักเกินและอยู่ประจำซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่าเพิ่มความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดสมอง

การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตสามารถช่วยลดความเสี่ยงโรคหลอดเลือดสมอง แต่ก็ยากที่จะทำการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เมื่อคุณรู้สึกหดหู่ใจเธอกล่าว “ เราต้องเข้าใจว่าภาวะซึมเศร้าทำงานอย่างไรกับผู้คนในการสร้างประเภทของการเปลี่ยนแปลงที่พวกเขาต้องทำ” เธอกล่าว “การศึกษาครั้งนี้เปิดคำถามมากมายขึ้น”

สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาแห่งสหรัฐอเมริกาได้เปิดเผยร่างบทสรุปผู้บริหารเกี่ยวกับการประเมินความเสี่ยงของผลิตภัณฑ์อาหารจากสัตว์ที่พบว่าปลอดภัยต่อการบริโภคของมนุษย์

“ผลิตภัณฑ์อาหารที่ได้จากโคลนสัตว์และลูกหลานของพวกเขาน่าจะปลอดภัยพอที่จะกินได้เหมือนกับอาหารที่มาจากโคลนที่ไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของหลักฐานที่มีทั้งหมด” อ่านคำแถลงขององค์การอาหารและยา “การค้นพบทางวิทยาศาสตร์เหล่านี้ยังแสดงให้เห็นว่าโคลนผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดีนั้นแทบจะแยกไม่ออกจากคู่แบบดั้งเดิมของพวกเขา”

เอกสารนี้สร้างขึ้นจากรายงานของ National Academy of Sciences ซึ่งได้รับมอบหมายจาก FDA เมื่อสองปีก่อน รายงานซึ่งเผยแพร่เมื่อปีที่แล้วสรุปว่าในขณะที่ความเสี่ยงด้านความปลอดภัยจากอาหารจากสัตว์ดูเหมือนจะอยู่ในระดับต่ำ

“ ตอนนี้เรากำลังประเมินวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ทั้งหมดในเรื่องนี้และลดให้เป็นแบบประเมินความเสี่ยงที่คณะกรรมการที่ปรึกษาด้านการแพทย์สัตวแพทย์จะแสดงความคิดเห็นในสัปดาห์หน้าก่อนที่เราจะทำการสรุป” Lester Crawford รองผู้บัญชาการศูนย์ของ FDA สำหรับสัตวแพทย์ แพทยศาสตร์กล่าวในการแถลงข่าววันศุกร์ที่ การประชุมคณะกรรมการนั้นมีกำหนดการ 4 พฤศจิกายน

การประเมินความเสี่ยงทั้งหมดคาดว่าจะได้รับการเปิดเผยต่อสาธารณชนภายในสิ้นปีนี้หรือต้นปี 2547 พวกเขาจะเปิดให้มีการแสดงความคิดเห็นต่อสาธารณะ

นักวิจารณ์กำลังร้องไห้ว่าลำดับเหตุการณ์เป็นไปอย่างเร็ว

“ข้อความที่พวกเขาส่งคือผลิตภัณฑ์เหล่านี้ปลอดภัยและฉันคิดว่านั่นไม่ใช่คำสั่งที่สมเหตุสมผล” Carol Tucker Foreman ผู้อำนวยการฝ่ายนโยบายอาหารของสหพันธ์ผู้บริโภคแห่งอเมริกาในวอชิงตัน ดี.ซี. กล่าว

“ National Academy of Sciences กล่าวว่าเราไม่คิดว่าจะมีปัญหา แต่มีคำถามทางวิทยาศาสตร์ที่ยังไม่ได้รับคำตอบและ FDA ไม่ควรดำเนินการต่อไปก่อนที่จะตอบคำถาม” ทักเกอร์อดีตผู้ช่วยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรกล่าว การตรวจสอบเนื้อสัตว์และสัตว์ปีก เอเจนซี่ในความคิดของเธอ “ยังไม่ได้พูดกับพวกเขา”

หัวหน้าคนงานมีความสุขไม่เพียง แต่วิทยาศาสตร์ แต่เป็นกระบวนการที่ FDA อธิบายซ้ำ ๆ ว่า “เป็นระเบียบและโปร่งใส”

“ ไม่มีการประเมินความเสี่ยง” เธอกล่าว “พวกเขากำลังเปิดตัวบทสรุป 11 หน้าของเอกสาร 300 หน้าซึ่งยังไม่มีอยู่”

ตามแถลงการณ์ที่เกิดขึ้นในการแถลงข่าวมีเพียงประมาณครึ่งโหลที่จริงแล้วโคลนสัตว์เพื่อใช้ในการจัดหาอาหารในที่สุด การเลื่อนการชำระหนี้โดยสมัครใจต่อการบริโภคและการขายอาหารจากสัตว์เหล่านี้มีผลบังคับใช้และจะยังคงมีผลบังคับใช้ต่อไป Crawford กล่าว

เจ้าหน้าที่องค์การอาหารและยาจะไม่คาดเดาเมื่อใดจะยกเลิกการเลื่อนการชำระหนี้โดยสมัครใจ “ มันขึ้นอยู่กับว่าการประเมินความเสี่ยงเป็นอย่างไร” Crawford กล่าว “หากการประเมินและความเห็นสาธารณะสรุปว่าสัตว์เหล่านี้ปลอดภัยและลูกหลานของพวกเขาตกลงที่จะเข้าสู่ตลาดเราอาจทำการตัดสินใจในบางจุดในอนาคตอันใกล้นี้”

เอกสารร่างไม่ได้แก้ไขปัญหาด้านจริยธรรมแม้ว่าองค์การอาหารและยาจะเน้นว่าจะไม่เพิกเฉยต่อมิตินี้

“ โดยพื้นฐานแล้วสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ตอนนี้คือการประเมินความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับมุมมองทางวิทยาศาสตร์ แต่เราตระหนักดีว่ามีความกังวลทางสังคมเกี่ยวกับเทคโนโลยีนี้เนื่องจากมีเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องอยู่บ้าง” Crawford กล่าว “เราคาดหวังว่าจะมีการแสดงความคิดเห็นต่อสาธารณะในเรื่องนี้องค์การอาหารและยาจะพิจารณาความคิดเห็นเหล่านั้นจากสาธารณะ”

สำหรับหัวหน้าคนงานอย่างไรก็ตามมันไม่เพียงพอ “ ทุกโพลที่ออกมาบอกว่าอย่างน้อย 60 เปอร์เซ็นต์ของประชาชนต่อต้านการโคลนนิ่งสัตว์สำหรับหลาย ๆ คนพวกเขาคิดว่าขั้นตอนต่อไปคือการโคลนนิ่งมนุษย์” เธอกล่าว

“ หากคุณต้องการทะเลาะกันอย่างถ่องแท้คุณต้องมีกระบวนการที่สร้างความมั่นใจให้กับสาธารณะมันไม่เพียงพอที่จะพูดว่า ‘อย่าไร้สาระ’ “

แต่กระบวนการในปัจจุบันและการเปิดเผยข้อมูลอาจไม่ได้ถูกนำไปใช้อย่างถูกต้องสำหรับสาธารณะ Foreman กล่าว เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมข้อมูลถึงได้รับการเผยแพร่ในเวลานี้ แต่เธอก็คาดเดา

“ บริษัท ส่วนใหญ่ที่ทำโคลนนิ่งสัตว์นั้นมีขนาดเล็กและมีปัญหาในการหาเงินทุนฉันคิดว่านี่เป็นความตั้งใจที่จะช่วยเหลือพวกเขาเพราะพวกเขาบ่นอย่างขมขื่นว่าความล้มเหลวในการกระทำนั้นทำให้พวกเขาเลิกกิจการ “ฉันไม่คิดว่าการกระทำนี้จะเกิดขึ้นในระยะยาวต่ออุตสาหกรรมเป็นอย่างดีฉันไม่คิดว่ามันจะให้บริการแก่องค์การอาหารและยาได้ดีแน่นอนว่านรกจะไม่รับใช้ประชาชน”

“ จากข้อมูลระยะยาวเป็นที่ชัดเจนว่าระดับของเชื้อโรคเหล่านี้เพิ่มขึ้นในมหาสมุทรอันเป็นผลมาจากภาวะโลกร้อน” Luigi Vezzulli ผู้เขียนการศึกษากล่าว เขาเป็นศาสตราจารย์ด้านภาควิชาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมและชีวิตของมหาวิทยาลัยเจนัวในอิตาลี

ในขณะนี้ภัยคุกคามต่อมนุษย์ยังถือว่าอยู่ในระดับต่ำ แต่ Vezzulli กล่าวว่าเชื้อโรคในคำถามที่รู้จักกันในชื่อ vibrios เป็นภัยคุกคามและต้องได้รับการตรวจสอบ “ในแง่ของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะในพื้นที่ชายฝั่งทะเลซึ่งได้รับผลกระทบอย่างมากจากภาวะโลกร้อน”

Vibrios เป็นแบคทีเรียชนิดหนึ่งที่อาศัยอยู่ในน้ำหลายชนิดเครกเบเคอร์ – ออสตินนักวิทยาศาสตร์อาวุโสจากศูนย์สิ่งแวดล้อมการประมงและวิทยาศาสตร์การเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอธิบายในสหราชอาณาจักร เขามี vibrios มากกว่า 100 สปีชีส์และประมาณหนึ่งโหลสามารถทำให้คนป่วยด้วยอาการไม่สบายตั้งแต่ท้องอืดจนถึงการติดเชื้อที่แผลและพิษจากเลือด สิ่งมีชีวิตนั้นพบได้ทั้งในน้ำและในหอย

ชนิดที่น่าอับอายที่สุดของ vibrio ทำให้อหิวาตกโรคเป็นโรคที่คร่าชีวิตผู้คนประมาณ 100,000 ถึง 120,000 คนในโลกในแต่ละปีและมีผู้ป่วยมากถึง 5 ล้านคน

สำหรับการศึกษาใหม่นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการตรวจสอบตัวอย่างแพลงก์ตอนที่เก็บรักษาไว้จากพื้นที่ของทะเลเหนือและมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือตั้งแต่ปี 2501 ถึง 2554 นักวิจัยใช้การวัดที่เรียกว่า “ดัชนีความอุดมสมบูรณ์สัมพัทธ์” เพื่อติดตามระดับของแบคทีเรียเมื่อเทียบกับแต่ละอื่น ๆ ล่วงเวลา.

นักวิทยาศาสตร์พบว่าระดับของเชื้อโรคเพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิของทะเล นี่ไม่ใช่ข้อพิสูจน์ว่าภาวะโลกร้อนจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศช่วยเพิ่มระดับของเชื้อโรคโดยตรง Vezzulli กล่าว แต่มันเป็น “หลักฐานที่แข็งแกร่ง” ที่มีการเชื่อมโยง

ระดับที่เพิ่มขึ้นของเชื้อโรคสามารถช่วยอธิบายได้ว่าทำไมยุโรปตอนเหนือจึงเห็นการติดเชื้อ vibrio มากขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาในกลุ่มคนที่ว่ายและอาบน้ำในน่านน้ำชายฝั่งโดยเฉพาะในช่วงคลื่นความร้อน และคลื่นความร้อนจะกลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นเมื่อโลกร้อนขึ้น

อย่างไรก็ตามแบคทีเรียเหล่านี้ “เป็นสาเหตุของการติดเชื้อที่หายาก” นายเบเกอร์ – ออสตินกล่าว “แต่ถ้าคุณมีปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญเช่นเบาหวานเอชไอวีและตับรวมถึงโรคตับอักเสบและโรคตับแข็งแนะนำให้หลีกเลี่ยงการบริโภคอาหารทะเลดิบและอาหารทะเลที่ไม่สุก”

หากคุณไปที่ชายหาด “ลองและหลีกเลี่ยงการเปิดเผยการเผาไหม้หรือการเสียดสีกับน้ำทะเลโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณมีอาการแบบนี้” เขากล่าว “กรณีที่ร้ายแรงที่สุดที่เราเห็นมักเกี่ยวข้องกับคนที่มีปัญหาพื้นฐานเหล่านี้”

สิ่งที่ควรทำต่อไป

Vezzulli กล่าวว่าเป็นสิ่งสำคัญในการตรวจสอบโรคที่เกิดจากเชื้อโรคโดยเฉพาะในส่วนของยุโรปที่แพทย์ไม่ต้องรายงานการติดเชื้อบางอย่างที่เกิดจาก vibrios แม้ว่าพวกเขาจะเสียชีวิต และในภาพรวมเขากล่าวว่ามันเป็นสิ่งสำคัญในการต่อสู้กับภาวะโลกร้อน

การศึกษาถูกตีพิมพ์ออนไลน์ 8 สิงหาคมใน กระบวนการของ National Academy of Sciences

ในช่วงเวลาของวันโรงเรียนนักเรียนครูและเจ้าหน้าที่เข้ามาใกล้กันอีก 762,868 ครั้งซึ่งเป็นโอกาสที่จะแพร่กระจายความเจ็บป่วย

Marcel Salathe ผู้ช่วยศาสตราจารย์ด้านชีววิทยาจากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐเพนซิลเวเนียกล่าวว่าไข้หวัดเช่นไข้หวัดหวัดและไอกรนแพร่กระจายผ่านละอองเล็ก ๆ ที่มีเชื้อไวรัส

หยดที่สามารถลอยอยู่ในอากาศได้นานประมาณ 10 ฟุตจะถูกคายเมื่อมีคนติดเชื้อไอหรือจาม Salathe กล่าว แต่ไม่มีใครรู้ว่าคุณต้องอยู่ใกล้คนที่ติดเชื้อเพื่อรับเชื้อไข้หวัดใหญ่หรือนานแค่ไหนแม้ว่าการสนทนาเพียงชั่วครู่อาจเพียงพอที่จะแพร่เชื้อไวรัสได้

 

เมื่อนักวิจัยทำการจำลองคอมพิวเตอร์โดยใช้ข้อมูล “เครือข่ายการติดต่อ” ที่เก็บรวบรวมที่โรงเรียนมัธยมการคาดการณ์ของพวกเขาสำหรับจำนวนผู้ป่วยจะตรงกับอัตราการขาดงานที่ใกล้เคียงกันอย่างมากระหว่างการระบาดของไข้หวัดใหญ่ H1N1 ในฤดูใบไม้ร่วงปี 2009

“ เราพบว่ามันเป็นข้อตกลงที่ดีมาก” Salathe กล่าว “ข้อมูลนี้จะช่วยให้เราสามารถคาดการณ์การแพร่กระจายของโรคไข้หวัดใหญ่ที่มีรายละเอียดมากกว่าเดิม”

การศึกษาถูกตีพิมพ์ในฉบับวันที่ 13 ธันวาคมฉบับออนไลน์ของ กระบวนการของ National Academy of Sciences

การหาวิธีและวิธีการที่โรคติดเชื้อจะแพร่กระจายมีความซับซ้อนสูง Daniel Janies ศาสตราจารย์ด้านสารสนเทศชีวการแพทย์ที่ Ohio State University ในโคลัมบัสกล่าว

ฟังก์ชั่นของโรคหรือการแต่งพันธุกรรมของเชื้อก่อโรคสามารถส่งผลต่อความสามารถในการติดเชื้อในมนุษย์เช่นเดียวกับปัจจัยทางสภาพแวดล้อมเช่นสภาพอากาศและไวรัสหรือแบคทีเรียที่เฉพาะเจาะจงเจริญเติบโตในช่วงฤดูกาลที่กำหนดหรือไม่ การแต่งหน้าและสุขภาพทางพันธุกรรมของคุณยังมีอิทธิพลต่อความอ่อนแอของคุณต่อเชื้อโรคโดยเฉพาะ

ปัจจัยอีกประการหนึ่งคืออะไรและเมื่อใดที่ผู้คนมีปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกันซึ่งเป็นสิ่งที่การศึกษาครั้งนี้สำรวจได้ดี Janies กล่าว

“ การส่งผ่านขึ้นอยู่กับการสัมผัสใกล้ชิดเพื่อให้หยดระบบทางเดินหายใจจากคนหนึ่งไปยังอีกคนหนึ่งในโรงเรียนหรือในเครื่องบินคนใกล้ชิดกว่าที่พวกเขาจะอยู่ในสภาพแวดล้อมปกติ “Janies กล่าว “แทนที่จะสมมติว่าผู้คนมีปฏิสัมพันธ์อย่างไรพวกเขาวัดมันในโลกแห่งความเป็นจริง”

โดยทั่วไปแล้วการจำลองด้วยคอมพิวเตอร์เกี่ยวกับการแพร่กระจายของโรคขึ้นอยู่กับข้อสันนิษฐานมากมายเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์ทางสังคมบางครั้งรวบรวมผ่านข้อมูลการสำรวจสำมะโนประชากรของสหรัฐหรือสถิติการจราจรตามข้อมูลพื้นฐานในบทความ

นักวิจัยเพียงไม่กี่คนมองว่าผู้คนมีปฏิสัมพันธ์กันอย่างไรในสถานที่ที่มีการสัมผัสใกล้ชิดมากมายเช่นโรงเรียน Salathe กล่าว

“ เพียงแค่ถามผู้คนว่าพวกเขาคุยด้วยกี่คนในแต่ละวันไม่ได้ผล” Salathe กล่าว “คุณสามารถโต้ตอบสั้น ๆ ได้หลายร้อยครั้งตลอดทั้งวันและไม่มีวิธีที่จะจำพวกเขาทั้งหมดได้”

ในการศึกษานักเรียน 788 ครูและเจ้าหน้าที่ซึ่งรวมถึง 94 เปอร์เซ็นต์ของประชากรโรงเรียนในวันนั้นสวมเซ็นเซอร์ไร้สายขนาดเท่าหนังสือบนเชือกเส้นเล็กรอบคอของพวกเขา อุปกรณ์ส่งสัญญาณทุก ๆ 20 วินาทีที่สามารถตรวจจับได้ว่ามีบางคนที่อยู่ใกล้กันสวมเซ็นเซอร์เช่นกัน

 

แม้ว่าจะมีผลกระทบทางด้านจริยธรรม แต่ก็เป็นไปได้ว่าในกรณีของการขาดแคลนการฉีดวัคซีนอาจทำให้รู้สึกถึงการให้ความสำคัญกับการฉีดวัคซีนกับผู้ที่มีเครือข่ายการติดต่อขนาดใหญ่ Salathe กล่าว

และเมื่ออายุมากขึ้นพวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะใช้ประโยชน์จากการดูแลผู้ป่วยน้อยลงแม้ว่าพวกเขาจะป่วยหนักก็ตามนักวิจัยกล่าวเสริม

ข้อมูลผู้ป่วยเมดิแคร์ 1.1 ล้านคนเปิดเผยว่าผู้ป่วยเกือบ 55 เปอร์เซ็นต์ใช้การดูแลอย่างมีวิจารณญาณในบางครั้งหลังจากการวินิจฉัย ผู้ป่วยที่มีอายุ 90 ปีมีโอกาสได้รับการดูแลอย่างรุนแรงหนึ่งในสามเมื่อเทียบกับผู้ป่วยอายุ 68 ถึง 70 ปี

ยิ่งไปกว่านั้นมีผู้ป่วย 31,348 คนหรือ 3% ที่ใช้บริการซ้ำ พวกเขาคิดเป็นร้อยละ 23 ของการเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล, 3.6 พันล้านเหรียญสหรัฐในค่ารักษาพยาบาล, และ 1.4 พันล้านเหรียญสหรัฐในการชำระคืนของเมดิแคร์ตามรายงานใน วารสารการแพทย์ระบบทางเดินหายใจ

“ การใช้การดูแลที่สำคัญเป็นเรื่องธรรมดาในหมู่ผู้สูงอายุชาวอเมริกัน” ดร. ธีโอดอร์เจอิวาชินีผู้วิจัยการศึกษาจากภาควิชาอายุรศาสตร์โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียกล่าว

 

อ้างอิงจากส Iwashyna การศึกษาของเขารวมถึงชาวอเมริกันเกือบทั้งหมดที่อายุ 68 ปีซึ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นหนึ่งใน 13 เงื่อนไขทั่วไปในหนึ่งปี 13 เงื่อนไขเหล่านั้นรวมถึงมะเร็ง, โรคหลอดเลือดสมอง, โรคหัวใจล้มเหลว, กระดูกสะโพกหักและหัวใจวาย

“ มากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้ป่วยเหล่านั้นใช้การดูแลที่สำคัญในบางจุดก่อนที่พวกเขาจะตาย” เขากล่าว “มันเป็นความประทับใจของฉันที่คนคิดว่าการดูแลที่สำคัญผิดปกติ แต่ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าคนส่วนใหญ่อาจต้องเผชิญกับการดูแลที่สำคัญในบางจุด”

ในขณะที่การดูแลที่สำคัญเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผู้ใช้ส่วนน้อยคิดเป็นค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ เหล่านี้เป็นผู้ป่วยที่ใช้การดูแลที่สำคัญซ้ำ ๆ “ เนื่องจากการดูแลที่สำคัญมีราคาแพงมากเราจึงใช้จ่ายเต็มเปอร์เซ็นต์ในผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศเกือบหนึ่งเปอร์เซ็นต์หากเราสามารถหาวิธีที่จะเปลี่ยนเส้นทางผู้ป่วยเหล่านี้ไปสู่ความปลอดภัยและการดูแลที่เข้มงวดน้อยลง “Iwashyna พูด

“ ผู้คนต้องคิดอย่างหนักเกี่ยวกับประเภทของการดูแลที่พวกเขาต้องการหากพวกเขาป่วย” เขากล่าว สำหรับบางคนการดูแลที่สำคัญเป็นตัวอย่างของการแพทย์อเมริกันที่ดีที่สุด แต่สำหรับคนอื่น ๆ มันอาจจะมีการรุกรานและเสี่ยงมากกว่าที่พวกเขาต้องการ Iwashyna กล่าวเสริม

Iwashyna เชื่อว่านักวิจัยจำเป็นต้องสำรวจว่ามีการประหยัดต้นทุนอย่างมีนัยสำคัญหรือไม่หากมีความเข้มข้นน้อยกว่า แต่ปลอดภัยพอ ๆ กันสำหรับผู้ป่วยที่ต้องเข้ารับการรักษาอย่างหนักซ้ำ ๆ

เมื่อประชากรในสหรัฐอเมริกามีอายุมากขึ้นจะมีความต้องการการดูแลที่สำคัญยิ่งขึ้น “ หากผู้คนไม่เปิดเผยและซื่อสัตย์กับคนที่พวกเขารักเกี่ยวกับทางเลือกที่พวกเขาต้องการในการดูแลอย่างดุเดือดพวกเขาไม่ควรที่ทุกคนจะได้รับการดูแลอย่างเข้มงวดเท่าที่พวกเขาต้องการ” Iwashyna กล่าว

 

“ ผู้คนจำเป็นต้องพูดคุยกับแพทย์และครอบครัวของพวกเขาเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาจะเข้าถึงตัวเลือกที่ยากลำบากบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับการใช้หรือไม่ใช้อย่างจริงจัง” เขากล่าวเสริม

การค้นพบในการศึกษาครั้งนี้เป็นสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญสงสัยอย่างยิ่งดร. กอร์ดอนดี. รูเบนเฟลด์ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่เกี่ยวกับปอดและการดูแลรักษาที่สำคัญที่ศูนย์การแพทย์ฮาร์เบอร์วิวในซีแอตเทิลและรองศาสตราจารย์ด้านการแพทย์จากมหาวิทยาลัยวอชิงตันกล่าว

“ คนชรามักจะได้รับการดูแลที่ดุดันน้อยลง” Rubenfeld กล่าว แต่หลายคนยังคงได้รับการดูแลอย่างเข้มงวดแม้ว่าพวกเขาจะมีโรคร้ายแรงที่มีการพยากรณ์โรคไม่ดีเขาก็เสริม

เหตุผลที่ผู้ป่วยสูงอายุจำนวนมากไม่ได้รับการดูแลอย่างเข้มงวดอาจเป็นเพราะสิ่งที่ผู้ป่วยต้องการ Rubenfeld กล่าว สำหรับผู้สูงอายุนั้นอาจเป็นการรวมกันของแพทย์ที่ให้การดูแลน้อยลงและผู้ป่วยที่ขอการดูแลน้อยกว่า

Rubenfeld กล่าวเสริมว่าค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลที่สูงมักเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยส่วนน้อย จำนวนเงินที่ใช้ไปกับผู้ป่วยร้อยละเล็กน้อยที่เข้ารับการรักษาอย่างเข้มงวดซ้ำแล้วซ้ำอีกคือการลดลงของถังเมื่อมองที่งบประมาณ Medicare ทั้งหมดเขาอธิบาย

“ ผู้รอดชีวิตจากการดูแลอย่างเข้มงวดมีความพึงพอใจกับคุณภาพชีวิต” Rubenfeld กล่าว “ พวกเขาส่วนใหญ่จะได้รับการดูแลอย่างเข้มข้นอีกครั้งเพื่อคุณภาพชีวิตปัจจุบันและสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาจะต้องทำเช่นนั้น”

อย่างไรก็ตามด้วยจำนวนผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับ Medicare และความต้องการการดูแลที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วดูเหมือนจะมีเพียงสองวิธีในการแก้ไขปัญหาของการเข้าถึงการดูแลนี้ Rubenfeld กล่าว “ เราจะต้องลดปริมาณการดูแลผู้ป่วยหนักที่เราให้ไว้หรือเราจะต้องหาวิธีที่จะเติบโตทรัพยากรการดูแลผู้ป่วยหนักของเรา” เขากล่าว